Aan het eind van de winter 22/23 hebben we het laatste project binnenshuis aangepakt. De bijkeuken, daar waren nog steeds wat muren die nog een gipsplaatje misten en ook een likje verf zou de boel wel wat opfrissen, het was nog erg donker in jaren-70-bruin. Hans maakte ook een meubel waarin wasmachine, droger, wasmanden, wasmiddelen etc. opgeborgen konden worden.Tussen de wasmachine en droger kwam een uitschuifbare plank waar de was meteen kan worden opgevouwen, handig! Strijken doe ik daar ook, alles lekker bij elkaar. Hoe blij kan je zijn met een washok, nou best wel!
Ook kregen we begin 2023 een huisnummer! Eigenlijk 2 nummers, volgens een bericht van het belastingkantoor, 15 en 17, want feitelijk hebben we 2 huizen. We hebben ook 2 watermeters en 2 elektriciteitsmeters. Maar toen ik bij het gemeentehuis kwam, waren ze er daar toch van overtuigd dat we maar 1 nummer hadden nr. 15. En als we ooit nog eens dachten dat er 2 nummers moesten zijn, konden we altijd weer terugkomen. C’est la France….! De straatnaam is ook meteen maar veranderd, het is route du Mas Bellanger geworden. Het nieuwe adres is nu : 15 route du Mas Bellanger, 23430 St. Pierre Chérignat
In het voorjaar van 2023 werd Hans geveld door de kattenkrabziekte. Wij hadden er ook nog nooit van gehoord… Het begon, begin maart met een week lang erge hoofdpijn, we dachten dat het een voorhoofdsholteontsteking was, maar het bleek achteraf een voorbode. Daarna verscheen er een bult in z’n lies, of eigenlijk 3 bulten, die samen een grote bult vormden. We dachten meteen dit is foute boel, dus naar de dokter. Onze huisarts was er niet, dus kregen we z’n vervanger, een eigenlijk al gepensioneerde arts. Dat is op zich niet erg, maar deze man was behoorlijk verstrooid, wat niet erg veel vertrouwen gaf in zijn kunnen. Hij wist niet wat het was, maar na bloedprikken, 2 antibioticakuren, die niks deden en een soort van provisorische echo,(hij had zelf thuis nog een echo-apparaat, maar hij was geen specialist zei hij al) stuurde hij ons door naar een bevriende chirurg, die moest de bult(en) er maar uithalen om te kijken wat het was. De chirurg vroeg wat de klachten waren en stelde meteen de vraag: “Hebben jullie huisdieren? “Eh ja”. “Katten, jonge katten? “Eh ja”. “Dan denk ik dat ik weet wat het is”, zei hij en stuurde ons door naar een infectiespecialist. Sterker nog, hij bracht ons er meteen heen, want de weg ernaar toe was nogal ingewikkeld volgens hem, gangetje zus, trapje zo, lift daar etc. Wat een service! De infectiespecialist was heel enthousiast, “dat ziet er goed uit” zei hij. We keken mekaar eens aan, zo goed vonden wij het er niet uitzien. “Jouw witte bloedlichaampjes doen uitstekend hun werk! De bulten in Hans z’n lies, vormden namelijk een barricade in zijn lymfeklieren tegen een bacterie die door een krabje van een van onze katten, in zijn bloed terecht was gekomen. We leerden toen dat jonge katjes, tot ongeveer een jaar, die bacterie onder hun nageltjes kunnen hebben, weet het maar… De bulten zouden vanzelf moeten opengaan, zodat de rotzooi er uit zou kunnen. Zo niet, dan kon de chirurg er een sneetje in geven om de boel op gang te helpen.We besloten om het eerst maar op z’n beloop te laten. Het geheel werd na verloop van tijd eerst rood, toen blauw en was zeer pijnlijk. Na contact met de infectiespecialist, het was volgens hem een normaal verloop, besloten we om de boel open te laten snijden door de chirurg. Op de dag van de afspraak, begin april, was een van de bulten al spontaan gesprongen. De chirurg sneed (toch) alle drie de bulten in, onverdoofd (!) en terwijl hij bezig was en Hans verging van de pijn, vroeg ie ineens: “Kijk je wel eens westerns? “Eh ja, hoezo? “Nou daar hebben ze altijd whisky”. “Ja dat mis ik nou”, zei Hans.”Nee, niet voor jou, voor mìj! zei de chirurg.Heerlijke humor en het leidde mooi de aandacht af. We werden naar huis gestuurd met de waarschuwing dat we de katten niet dood mochten maken en een recept voor dozen vol verbandmiddelen en aanverwante artikelen. Vanaf die dag kwam er dagelijks een wijkverpleegster aan huis om de wonden schoon te maken en te verbinden. Er ging steeds honingzalf op, wat in het begin nogal pijnlijk was, het prikte enorm, maar uiteindelijk deed het toch zijn werk. Volgens de zuster was betadine-zalf beter, maar toen we voor de eerste controle weer bij de chirurg waren, was het meteen “NON, DU MIEL! Hij stond erop dat er honingzalf gebruikt zou worden. Met betadine zou de wond te snel dichtgaan, zonder dat alle troep er eerst uit was. We hadden trouwens als verrassing een zakflesje whisky voor hem mee, dat kon ie erg waarderen. De wijkverpleging heeft nog tot 11 mei geduurd, de zusters hadden er samen nog een informatiemiddag aan besteed, want zij hadden dit ook nog nooit eerder meegemaakt in de praktijk. De eindcontrole bij de chirurg was 24 mei. Hij liet meteen het flesje whisky zien. “Oh, heeft u het nog niet opgedronken? vroegen we. “Nee, ik bewaar het voor de echt serieuze gevallen” zei hij. Haha. Nou al met al was Hans een kleine 3 maanden zoet met dit geintje. Het voordeel is wel dat hij nu immuun is voor die bacterie! De andere foto’s zal ik jullie besparen….
Juni 2023 begon Hans met de aanleg van een plek voor het zwembad, die we van broer Jeroen hebben gekregen. Zijn kroost maakte er weinig gebruik meer van en zijn tuin was ook eigenlijk wel vol met dit bad. Eerst kwam iemand uit het dorp met z’n kraantje om de grond wat te vlakken, dat scheelde heel veel spitwerk met de hand. Daarna heeft Hans de wanden wat gestut en (toch nog weer) een geul gegraven om er elektra bij te brengen voor de pomp. Daarna is er zand op gegaan voor de stabilisatie en toen kon ie het bad gaan opzetten. Er bleken wel wat lekjes in te zitten, maar gelukkig was ons oude opblaasbad aangevreten door de muizen, daardoor hadden we materiaal genoeg om de gaatjes te dichten…:) Heerlijk hoor zo’n groot zwembad, er is goed gebruik van gemaakt en op rustige dagen gingen we zelf ook lekker plonzen. Wel denken we erover om de grond onder het zwembad nog wat meer te verharden in de vorm van tegels of beton, want het bad zakte toch nog licht scheef.
Eind juli moesten we helaas afscheid nemen van onze geliefde Pluk. Hans vond haar dood langs de weg. Waarschijnlijk is ze aangereden door een elektrische auto, die ze niet heeft gehoord. Er zaten mensen in de gîte naast ons met zo’n auto. Normaal gesproken wist ze niet hoe snel ze de kant in moest duiken als er een auto aankwam. We hebben niet eens een jaar van haar mogen genieten, maar waren toch al zeer aan d’r gehecht. Of zij de veroorzaker was van de kattenkrabziekte blijft een raadsel.
In september gingen we op vakantie naar de Pyreneeën omdat het rustig was qua boekingen.Alsof de duvel er mee speelde kregen we toen we eenmaal weg waren, ik denk wel 6 aanvragen voor in diezelfde periode! Nou ja, jammer dan, we hadden geboekt en we gingen ervoor. We hadden een gîte gehuurd, maar wisten toen nog niet dat die in een dorpje bovenop een berg was. Er liep een hele smalle weg naartoe met aan de ene kant de bergwand en aan de andere kant een diepe afgrond. We zaten met samengeknepen billen in de auto, zeker de eerste keren. Daarna begon het een soort van te wennen, maar echt prettig was het niet, steeds maar hopen dat er geen tegenliggers zouden komen. Het was een weg van 14 km, waar we steeds een half uur over deden. Het gebied was wel erg mooi gelukkig en we hebben ons dan ook best vermaakt.
Kennissen verhuisden augustus 2022 terug naar Nederland en hadden gevraagd of wij hun oude caravan wilden hebben. In eerste instantie hadden we daarvoor bedankt, want we hadden al een oude caravan en dat was genoeg. Totdat enkele tijd later hier andere kennissen kwamen en die vertelden een verhaal over vrienden van hun die een caravan hadden omgebouwd tot sauna. Wat een prachtig idee! Hans keek me aan en wist meteen dàt ga ik doen met die caravan, ik wil ‘m toch wel hebben! Eind november 2023 begon ie met het project. Eerst alles eruit slopen, afvoeren naar de stort en daarna kon het bouwen beginnen. Het resultaat is mooi, het ziet er behoorlijk profi uit allemaal. We zijn net in Nederland geweest en hebben daar een saunakachel opgehaald. Nu moest er alleen nog aansluitmateriaal voor die kachel komen, maar helaas was de juiste maat pijp etc. hier niet te vinden bij de bouwmarkten. Het is nu besteld bij een internetbedrijf en als het goed is wordt het volgende week geleverd. We kunnen niet wachten, we hebben er zo’n zin in! Er zijn hier de laatste tijd zoveel druilerige dagen geweest en het lijkt ons zo heerlijk om dan in de sauna te kunnen gaan zitten. Eigenlijk is het bij elk weertype lekker. Nou nog effies geduld. We rijden ‘m straks richting de bron, dan kunnen we na de warmte lekker afkoelen met of in het koude bronwater.
