Toen we nog in Nederland woonden, was daar ineens het idiote plan van de overheid om windmolens te plaatsen in het gebied tussen Berkhout en Bobeldijk.
Tussen de lintbebouwing in dus, hoe konden ze dat bedenken?
Wij hadden ons huis te koop staan, er waren liefhebbers,
maar die lieten al meteen weten, dat ze in geval van de komst van windmolens zouden afhaken.
Balen voor ons en veel stress in een toch al moeilijke, want crisistijd, verkoopperiode.
Veel bewoners van Berkhout en Bobeldijk waren tegen de komst van de windmolens zo dicht bij de bebouwing.
We togen diverse keren naar het provinciehuis in Haarlem om te protesteren en dat heeft uiteindelijk geholpen.
Het plan ging niet door, iedereen blij. Het kan dus wel degelijk helpen om in opstand te komen.
Begrijp me goed, we zijn absoluut niet tegen alternatieve energie, integendeel,
maar het hangt er natuurlijk wel vanaf waar en hoe…!
Afijn, na enige tijd hadden we ons huis verkocht en gingen we naar Frankrijk op huizenjacht.
We bekeken huizen in de Dordogne, de Bourgogne en in de Limousin.
Daar in de Limousin, de Creuse om precies te zijn, vonden we uiteindelijk het huis dat we zochten.
Maar wat een bizar toeval, hoe was het mogelijk.
Niet te geloven, je ziet ze hier bijna nergens, maar uitgerekend bij ons huis stond een windmolen!
Al snel werd besloten het ding af te laten sluiten, want de kosten waren hoger dan de opbrengst.
Er moet namelijk een abonnement betaald worden aan het energiebedrijf om de stroom aan het net te mogen leveren.
Aangezien we hier in een dal zitten,omringd door veel bomen,is er nauwelijks wind.
In ieder geval te kort om de molen rendabel te laten zijn.
Bovendien stond ie op de minicamping en dat zou toch ietwat te rumoerig zijn voor de kampeerders.
We besloten hem dus te koop te zetten en hebben inmiddels een koper gevonden.
Dat betekende dat we de molen naar beneden moesten zien te krijgen.
De buurman wist raad. Hij kon iemand met een hele hoge verreiker en
samen kwamen ze helpen om de molen te ontmantelen.
Op grote hoogte werden eerst de wieken, van zo’n 2 meter eraf gehaald.
Toen was het de bedoeling om de kop eraf te halen, maar de bouten waren niet los te krijgen.
Misschien dat de temperatuur daar een rol bij speelde, want het was ijzig koud.
Dus moest het bovenste gedeelte van de paal, 5 en een halve meter,maar met de
kop en al omlaag worden gehaald en dat lukte met behulp van een strop.
Het onderste gedeelte kon blijven staan, want bij de nieuwe eigenaar komt de windmolen
op een heuvel te staan en is zo’n hoge paal helemaal niet nodig.
Hans z’n fantasie is alweer op hol geslagen bij de vraag wat te doen met dat onderste stuk.
Een kraaiennest of uitkijktoren, een paal-hut,een barbecue etc. etc.
De tijd zal het leren, het komt vast wel goed!
 
 
 
